Huh?! Zul je misschien denken, gaat het wel goed met mij? Beken ik hier nu mijn psychische gestoordheid? Eeh ja, eigenlijk wel. En ik maak tegelijk het statement dat jij er ook aan lijdt….

De luide stem die alles kapot redeneert

De moordenaar die ik bedoel is de stem in je hoofd, de gedachtes, die alles kapot redeneren. Die niemand anders vertrouwt. Niet kan geloven in verbinding, vergeving of onvoorwaardelijke liefde. Eens een dief altijd een dief, is zijn altijd harde oordeel. Deze stem voelt zich alleen en maakt jou wijs dat je eenzaam bent en dat niemand om je geeft. Dat je écht heel anders bent dan die ander. Soms ben je veel beter, als die stem zichzelf daarmee wat kan opkrikken en de ander kan neerhalen. Maar vaak zegt de stem je juist dat je dommer bent, niet geschikt, waardeloos, schuldig, dat echt geen hond op jou zit te wachten. Deze stem vermoordt jouw goede ideeën, inspiratie, creativiteit maar bovenal jouw vertrouwen en geloof in de Liefde. Die stem van deze ‘moordenaar’ is luid en overstemt snel alles. Een stem die in gedachte moordt, maar ons af en toe ook letterlijk aanzet tot nare acties en zelfs (zelf)moord. Het is feitelijk “Why we hate” (nb. documentaire tip)! Een niet mis te verstane sluwe vos waar ieder mens heel héél alert op mag zijn.

De oeroude, oordelende hufter in ons brein

Vanuit Acceptance and Commitment Therapie (ACT) nodigen we cliënten uit om de kritische stem een naam te geven anders dan je eigen naam. De mijne heet Ed. Een hele bange, neurotische, oordelende, nare kerel. De kritische stem wordt ook vaak aangeduid met de term ‘ego’. Hoe dan ook, het is een heel primair, oeroud deel van ons brein gericht op overleven. Een verroest en krakend deel en enkel nog functioneel in uiterst gevaarlijke spoedsituaties die we in ons land gelukkig nog maar zelden tegenkomen. Deze breinstem wordt in mythische verhalen ook wel aangeduid met ‘de hel’. Want wat kunnen we verstrikt raken in de donkere, vuurspuwende, stinkende krochten ervan….

Leren luisteren naar die andere, wijze stem

Gelukkig is er in ons geëvolueerde brein ook een wijze, liefdevolle stem. Deze klinkt heel zacht en verheft zich nooit! Het gaat geen strijd aan met mijn Ed of ego, simpelweg omdat ze weet dat Ed/ego op illusie reageren. Het is een onbevooroordeelde, compassievolle stem die zich verbonden voelt met de ander. Die je in staat stelt te vergeven, ja zelfs de meest onbegrijpelijke, vreselijke daden van jezelf en anderen. Via deze stem kun je ondanks grote angst (hé hoor ik daar Ed of ego weer?!) toch je droom leven en trouw zijn aan jouw waarden en talenten. Het biedt een soms onverklaarbaar weten vanuit vertrouwen en geloof in de Liefde.
Juist omdat die stem zachter is, vraagt het wat oefening om erop af te stemmen. Mindfull. In stilte. Luisteren, voelen en bewust zijn in het hier en nu. Hier ligt de beleving van wat men liefde of geluk noemt. Van wat archetypisch met ‘de hemel’ wordt bedoeld.

Psychologische flexibiliteit is als krachttraining

Dus hoewel er een moordenaar in ons brein woont die schreeuwt om aandacht, kunnen we leren met deze oeroude maar inmiddels ‘lastige bewoner’ om te gaan. Wij zíjn namelijk allerminst deze moordenaar. We hoeven hem niet volop het podium te geven waar hij om zeurt. Wél is het goed even fysiek te voelen en bewust zijn dát we bang of boos zijn, maar tevens dát dit ons niet hoeft te bepalen. En vervolgens kunnen we leren luisteren naar die andere, waardevolle stem. De stem die jou wel degelijk maakt wie je bent! Toegegeven, het is geen trucje dat je leert en voor altijd simpel toepast. Het is een continue oefening van je psychologische flexibiliteit. Ik zie het als krachttraining; als je het niet bijhoudt zwakt de spier af, train je trouw dan word je sterker en blijf je beter in staat de stemmen te onderscheiden én te kiezen. Ik wens je dus veel kracht!

Ps. Ken je hem nog; Smaegol/Gollem uit de film Lord of the rings? Een prachtige archetypische weergave van de helse en hemelse stem in ons. Check it out😘

Veel liefs,

Désirée